Ir al contenido principal

El resplandor de la luna en el bosque tenebroso

Vese voar unha moura soidade que vai xurdindo baixo o solpor; sombras que doan seu alento e transforman o ar nun incerto mencer; voces que son as pegadas dun tempo, eco de doces acordes de alalás.

Cando atoparemos druidas envoltos nos fumes das lubres no bosque de Emaín; e o val enfeitizado polas sombras que ainda emerxen da última noite, noite de luar.

Soños galopando xa rachan co silencio e o vento asubía acordes de alalás.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Esta noche la isla cierra sus fronteras...

No la necesitamos.